Herman Varkevisser
 De persoon die me heel erg na aan het hart ligt en dat zal altijd zo blijven, is mijn overleden man Herman Varkevisser.
Ik vind het leuk te laten zien wat hij allemaal gedaan heeft voor zijn gezin, want daar was hij heel trots op. Op zijn dochter Netty en zijn zoon Bob waar later Ed de man van Netty bij kwam en nog later de kleinkinderen.
Ook voor anderen stond hij altijd klaar als ze een beroep op hem deden. Hij was een bijzonder
handig mens wat zijn ogen zagen maakten zijn handen. Zoals: Zijn huis, wat hij met behulp van kundige vrienden gebouwt heeft. Maar ook
anderen helpen met opknappen van hun huis,
zoals bij zijn kinderen. Een dakdeel weghalen en verder de boel uitbouwen of een brug voor een buurman, daar schok hij niet voor terug.
Dit zijn allemaal praktische zaken, maar het meeste waarin ik hem mis is zijn aanwezigheid, zijn aanrakingen, zijn stem, zo zou ik nog heel lang doorkunnen gaan.
Maar om verder te gaan, ik wil laten zien wat hij allemaal gemaakt heeft Zoals:
 
Poppenhuizen voor zijn kleindochters, die ik dan stoffeerde. Meubels zoals: en wandmeubel
ook voor zijn dochter met een glazen kastdeel erin een eettafel, salontafel, bijzetbankjes,
sitetabels, dvdkasten voor zijn zoon, ledikanten voor zijn kleinkinderen en een komode
natuurlijk.
  
  
Hij was graficus van beroep, in de breedste zin van het woord.
Hij hield van fotograveren en filmen die hij dan zelf bewerkte
en op dvd zette. Zo maakte hij een mooie trouwreportage die ook op dvd kwam te staan.
Keybord spelen was een van zijn liefhebberijen als ook, er met de caravan op uit trekken, wat we nu samen vaker zouden doen om dat hij met werken gestopt was.
Bij het FNV hielp hij met het invullen van de belastingformulieren, speciaal voor ouderen,
die hij graag een exstra'tje gunde.
Ook een goed gesprek ging hij niet uit de weg, want hij kwam duidelijk uit voor zijn eigen mening, je kon niet om hem heen.
Maar dat is een van de redenen dat ik hem mocht, je had letterlijk en figuurlijk altijd steun aan hem.
  
Ik zal zeker het een en ander vergeten zijn te noemen, want hij was in alles geintresseerd.
Zo moest hij zich na zijn 55ste nog omschakelen van grafich medewerker naar computer medewerker, dat gaf spanning maar het lukte hem wel, zoals alles waar hij aan begon hem goed afging, hij was een echte doordouwer. Wat hij wel heel fijn vond dat hij zijn kinderen zelfstandig heb zien worden, zijn dochter getrouwd en zijn zoon op zich zelf wonende.
Dat vond hij heel geruststellend en natuurlijk dat hij zijn kleinkinderen heeft meegemaakt.
De kleinkinderen -v- Femke, Myrthe en Rowin  met Bob zijn zoon> 
Want daar kon hij ook erg van genieten. En zoals alle opa's zeggen, ik geniet meer van mijn kleinkinderen als van mijn eigen kinderen, omdat ik het nu zo van nabij meemaak.
We wilden nog het nodige ondernemen, maar dat heeft niet zo mogen zijn, het zij zo.
Hij is zestig jaar geworden, maar de 40 jaar samen, ik zou ze zo weer overdoen.
Voor altijd in ons midden MOPJE
|
